Tekst geschreven door Rob:
27-feb-2010
Na Criterium International, dat op het eiland Corsica verreden werd, ben ik per vliegtuig terug naar Nice gevlogen.
Daar hebben Wout Poels, ploegleider Cornelisse en ik een hotelletje even buiten de stad genomen.
Na de koers hadden we niet geweldig gegeten dus Wout en ik barstten nog van de honger. Het was inmiddels al 21.30 uur toen we in het hotel waren. Daar was de mogelijkheid niet meer om iets te eten. Jammer. Wout en ik zijn daarom op pad gegaan opzoek naar een restaurantje om toch nog onze magen te vullen. Helaas, alles was dicht. Bij een restaurant om de hoek, waar we overigens ook voor gesloten deuren stonden kwamen we een man tegen. Een Indisch type. Ik had hem aangesproken in mijn beste Frans en gevraagd of hij nog een optie wist waar we iets konden eten. Al snel kwam 'de pizzabezorger' ter sprake. We moesten terug gaan naar ons hotel en de eigenaresse vragen of zij deze wilde bellen, want ze wist wel degelijke van het bestaan van dergelijke bezorger. Mocht ze het niet weten dan kon ze de Indo bellen voor meer informatie. "Merci beaucoup monsieur", zei ik. "Au Revoir!" Wout en ik zijn snel naar ons hotel gewandeld om daar de pizzabezorger te contacteren. De vrouw van het hotel deed een beetje terughoudend, stug en vreemd, maar toen ik haar als madame en haar naam aansprak veranderde haar humeur. Ze haalde kaarten tevoorschijn waar alle soorten pizza's op stonden van de bezorger. We moesten ons haasten want het was inmiddels 21.50 uur en hadden nog maar 10 minuten voordat ook hij niet meer de weg opging. Toen we eruit waren en onze keuze gemaakt hadden ging de eigenaresse telefoneren... Het was echt spannend... Haha, en dat voor een stukje pizza. Uit het telefoongesprek maakte ik op dat ook de pizzahut de tent al gesloten had en de oven niet meer wilde aanzetten voor twee uitgehongerde renners uit Pays-Bas. Het was een teleurstelling zowel voor Wout als voor mij. Ik heb toen nogmaals aangedrongen of de beste mevrouw 'echt niets' had voor ons? Ze ging overstag. "Oui", en daar ging ze de keuken in. Wout en ik namen plaats aan de bar. We kregen lekkere harde broodjes met brie en nog wat smeerkaas en vlees. Heerlijk het had gesmaakt. Zo zie je maar dat alles lukt als je maar blijft volhouden...!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten