'GP Classica Almeria' in Spanje...

Tekst geschreven door Rob:

28 februari. Na het ontbijt zijn we met de ploeg vertrokken naar Almeria de stad die vandaag fungeerde als de start,- en aankomstplaats van de Classica GP Almeria.

Over het parcours en de koers.

Een koers die de laatste jaren eindigde in massasprint, maar toch met een bergachtig parcours. Een koers waar dit jaar sprinters ploegen zoals Columbia met de erg rappe Cavendish, Rabobank met Graeme Brown en Cervelo met landgenoot Theo Bos aan het vertrek staan. Zij waren gebaat om de koers te controleren en geformeerd naar de aankomst te rijden. In het rondeboek stond beschreven dat er na ongeveer 105 kilometer een klim van 3de categorie was opgevolgd door een klim van 2de categorie. Daarna zouden we op 40 km van de meet nogmaals een klim van 3de categorie voor de kiezen krijgen. Later vlakt het af en rijden we langs de kustlijn naar Almeria. Langs de kust kan weleens de wind op de kant staan. We moesten dus attent koersen. De opdracht was als volgt voor de Vacansoleil Equipe: De koers hard maken...! Zorgen dat er iemand mee zit in de ontsnapping, en anders bij de colletjes aanvallen!

Andere ploegmaten die samen met mij aan deze wedstrijd deelnemen. De Italiaanse klimmer Matteo Carrara, de Oezbeekse kampioen Serge Lagutin, de Pool Michel Golas, twee Fransmannen Brice Feillu en Stefan Rosetto en mijn landgenoot Wout Poels en ik. Een mooi ploegje!

Toen het startschot geklonken was waren er veel demarrages. Iedere keer zat er iemand mee van ons. Ook ik zat mee. Het leek erop weg te blijven met twee medevluchters maar we werden gegrepen waarop meteen een tegenreactie kwam van andere renners en waar ook ploegmaat Golas bij betrokken was. Zij reden weg en pakten vrij snel 4 minuten voorsprong. Rabo ging samen met Columbia op kop rijden om de koers te controleren. We reden wat klimmetjes op en af. De beentjes voelde prima.

De wake up call.
Eenmaal aangekomen bij de heuvelzone. De koplopers hadden nog 1min40 voorsprong. Het controlerende peloton kreeg de eerste aanval bergop van twee Milram renners. Fabian Wegmann en Thomas Fothen.

De koers ging beginnen. Meteen reed ik naar voren. De twee renners liepen bergop niet ver uit. Vanuit het peloton een tegen reactie van Milram renner Linus Gerdemann. Een Duitser die in de voorbije jaren een keer het geel wist te pakken in de tour. Ik zat meteen op het wiel. Ook Valverde kwam naar voren en viel aan. Ik kon overnemen van deze twee mannen en kon zelfs mee het tempo bepalen op de klim. We reden op het grote mes naar boven. Volle bak op het buitenblad dus. Een echte ‘power explosie’ waar ik een aandeel in had.

Bovenop de klim waren we met een mannetje of 20 over, maar in de afdaling werden het er 40 ongeveer. Caisse d' Epargne reed volle bak in de afdaling op kop. Ik reed op de 8ste positie naar beneden. Ploegmaat Carrara reed een paar plekken voor me. Een vrij goed lopende afdaling met wat technische stukken. Toch een vak apart dat afdalen. Je moet namelijk goed in het wiel van je voorganger blijven rijden en tegelijkertijd naar voren kijken hoe de voorgangers de bochten aansnijden, want dat is erg belangrijk. Proberen de rem niet aan te raken om geen snelheid te verliezen. Op mijn tellertje reden we wel 80 kilometer per uur. Erg hard. Geweldig!
We haalden in de afdaling Golas en zijn medevluchters in en reden met een hoog tempo door. We waren nu de eerste groep, maar de samenwerking viel weg en het tempo viel wat terug. Van achteren kwamen geloste renners terug. Deze konden allen profiteren van het kopwerk dat Team Columbia in deze (tweede) groep deed. De Columbia’s hadden er alle baat bij om Cavendish terug te brengen in een kansrijke positie voor winst. Uiteindelijk smolt alles samen. Met nog 15 km te gaan heb ik een aanval geplaatst. Ik reed alleen weg, helaas, ik kreeg niemand mee en de wind blies vol op kop, maar het moment was perfect. Een momentje waarop het stilviel en ik me aangesproken voelde om te demarreren. Ik werd weer ingelopen door het peloton. Ik herstelde in de wielen en probeerde nog iets voor de ploeg te betekenen, zelf werd ik in de massasprint 18de die landgenoot Theo Bos overigens wist te winnen. Ik ben tevreden. De conditie is in stijgende lijnen. Dit probeer ik vast te houden!

We blijven nu in Spanje om vanaf woensdag deel te nemen aan de Vuelta Regiòn de Murcia. Deze meerdaagse wedstrijd duurt t/m zondag.

Tot later.

Rob.

Reizen naar Spanje voor het 'Spaanse' programma

Tekst geschreven door Rob:



27-feb-2010

Op zaterdag 27-feb-2010 ben ik per vliegtuig vanuit Brussel afgereisd naar Almeria te Spanje. Ik neem morgen namelijk deel aan de 'GP Classica Almeria' en vanaf woensdag t/m zondag aan de 'Vuelta Ciclista a la Regiòn de Murcia'.

Ik moest al vroeg uit de veren want het vliegtuig vertrok namelijk al om 7.40 uur. Ook Wout Poels mijn ploegmaat vloog vanuit Brussel. In het vliegtuig heb ik wat proberen te slapen. Dat ging redelijk. Toen ik eenmaal op de plaats van bestemming was gearriveerd en het vliegtuig uitstapte scheen er weer meteen een stralend zonnetje. Het was 20 graden Celsius. Een enorm verschil met thuis. Want daar is het immers nog altijd rond het vriespunt. Bij het hotel heb ik me omgekleed en ben ik samen met het team wat gaan losrijden. Je voelt dat er wat vocht in de benen zit na zo’n vliegreis. Op een heel klein en souple verzetje heb ik ongeveer 2 uurtjes gefietst. Het vocht was eruit en de benen voelde nadien goed. Ondertussen nog wat sprintjes getrokken om de juiste spanning op mijn benen te krijgen. Daarna aangekomen bij het hotel en na het douchen in mijn bed gekropen. Rusten. Dat was het enigste dat voor mij belangrijk was. Ik heb maar liefst 3 uren geslapen. Heerlijk. Ik was herboren. Later naar de massage gegaan, gegeten en daarna weer in bed gekropen.

Terugreis vanuit het Midden-Oosten

Tekst geschreven door Rob:

Voorbereiden op de terugreis

De tijd dat ik hier in het Midden-Oosten Qatar en Oman gezeten heb was geweldig. Omdat de winter bij ons niet erg goed was qua weer, werd ik hier weleens wakker met de gedachte welk weer het vandaag zou zijn? Toen viel me snel in dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken, want de zon scheen altijd, vooral hier in Oman. Ik lig hier op een vakantiepark en als ik dan dagelijks rond 9.00 uur naar het ontbijt liep lagen er al mensen te bakken in de zon. Ik voelde me de laatste dagen conditioneel erg goed. De benen voelen heerlijk aan. Ik had zelfs het gevoel dat ik met de dag beter werd. Een positief teken dus... Wel mis ik af en toe de klimmetjes, want in de 3de en 4de etappe (de etappes die wat heuvelachtig waren) merkte ik dat ik daar beter tot mijn recht kwam en me meer in mijn element voelde. Toch zijn deze 2 koersen niet slecht voor mij geweest. Ik heb hier veel snelheid opgedaan, veel kilometers kunnen maken en dat onder een stralend zonnetje. Ik heb veel progressie kunnen maken, ik weet zeker dat ik hier dadelijk ‘de vruchten van ga plukken’.

Nu ga ik denken aan de terugreis en het thuisfront, terug naar het kille Nederland!



Rob.

Welkom op de weblog van blogger Rob Ruijgh!

Tekst geschreven door Rob:


Beste weblogbezoeker/ster,

Welkom op mijn blog. Ik probeer jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden over mijn ervaringen en gebeurtenissen tijdens mijn carrière als wielrenner van het Vacansoleil Pro Cycling Team.

Mijn blog is tevens een onderdeel van mijn persoonlijke website (www.robruijgh.nl), daarom zullen er op deze weblog ook nieuwsberichten van de website verschijnen en andersom.

Ik hoop dat jullie mijn blog en website met veel plezier ervaren.

Ciao,

Rob.